خوانشی از نقد اسطوره اییِ داستان اُنیتشا اثر ژان-ماری گوستاو لوکلزیو

ُمان اُنیتشا اثر لوکلزیو، نویسنده فرانسوی، بازنمود واقعی اسطوره­ایی و تاریخی از سرزمین آفریقای غربی (نیجریه) است. داستان اُنیتشا «روایت» را به وقایع اسطوره­ایی مرتبط می­کند که با تصاویر سَمبلیک عینیّت می­یابند. به نظر ژیلبر دوران(gilbert durand) ارزش پایدار فرهنگهای انسانی در این واقعیت اساس گرفته که آنها قادر هستند «زبانهای سَمبلیک» را با نشانه­های خود بازنمایی کنند. بدین­دلیل همین فرهنگها بطور ناخودآگاه به تصاویری معنادار متوسّل می­شوند. زیلبر دوران در کاوشهای تاریخی و اسطوره­شناختیِ خود، ساختار مستترِ اسطوره­های تاریخی-انسانی را همچون کلود لِوی-استراوس آشکار می­کند. ساختارهایی که در قلمرو وسیع تصاویر سَمبلیک مأوا گرفته­اند. لوکلزیو نیز با داستان اُنیتشا و با نوشتاری بسیار متفاوت از «خواب و واقعیت»، اسطوره­ها و ساختارهای پیچیده آنها را در قلب آفریقا به تصویر می­کشد. در این مقاله با توسّل به رویکرد نقد اسطوره­ایی ژیلبرت دوران، و با شناسایی ریز-ساختارهای اسطوره­ایی به ابر-ساختارهایی دست خواهیم یافت که تحول ذهنیت­ها، تجارب، خواب و ادراک انسانی را در بستر تاریخ نشان می­دهند.